Voor de zevende keer was de afspraak voor het bezoek aan de Neandertaler dierenkliniek, die voor de verhuizing naar Haan in Hochdahl-Trills was gevestigd, in een mum van tijd volgeboekt als onderdeel van het vrijetijdsplezierprogramma van de stad Erkrath.“Ook als de exacte datum nog niet is vastgesteld wanneer het programma verschijnt, zullen de plaatsen zeer snel uitverkocht zijn.En alle kinderen die zich hebben aangemeld, komen als we ze de datum vertellen', zegt Denise Kuhn, hoofd van de afdeling Kinder- en Jeugdpromotie.Regina Wedding, de loco-burgemeester van Erkrath, kwam in 2016 op het idee om kinderen een kijkje te geven achter de schermen van de dierenkliniek.Voor het transport kon ze vanaf het begin rekenen op de vrijwillige brandweer van Erkrath.De afgelopen zeven jaar heeft Marco Windgasse van de brandweerauto van Millrath de kinderen in een rode brandweerauto naar de dierenkliniek en terug naar het station gereden.Het begon bij de brandweerkazerne in de Schimmelbuschstrasse.Met kuipstoelen in hun bagage legden de ouders hun kroost in de vertrouwde handen van brandweerman Windgasse, die later zei: "Op de heenreis zijn de kinderen altijd heel rustig omdat ze niet weten wat ze kunnen verwachten en ze kennen elkaar ook altijd onderling.” Heel anders op de terugweg, maar daarover later meer.Regina Wedding en Denise Kuhn ontvingen de zes meisjes en twee jongens op de parkeerplaats van de kliniek in Haan, zoals ze met de auto waren gereden.Samen zijn we onder begeleiding van Kristin Kiefer, dierenartsassistente van de kliniek, naar de gebieden gegaan die meesteressen en meesters, die hun dieren hierheen brengen voor onderzoek en ook operaties, niet te zien krijgen.Tot grote verbazing van Regina Wedding begon de rondleiding in de operatiekamer."We zijn er in voorgaande jaren nog nooit geweest, het is een première", zei de katteneigenaar verbaasd.drmedischdierenartsPeter Engelhardt, die samen met kliniekoprichter Dr.medischdierenartsMarcus Hess, die de dierenkliniek runt, verwelkomde de kinderen - allemaal met FFP2 of chirurgische maskers - en legde hen uit dat hij net de operatie aan een kat had afgerond."De kat had een maagprobleem, dus we moesten opereren", durfde hij bewust te zeggen wat de kat miste.Maar de kinderen schrikken niet van de nog steeds verdoofde kat en de hond aan de tafel ernaast, die ook in dromenland heeft gezeten.Ze stellen onbezorgd hun vragen en vertellen over hun eigen ervaringen met operaties en anesthesie.Regina Wedding werd gezien als een 'kattenmoeder', zodat het zien van dieren die op de operatietafel lagen, haar raakte.Maar toen ging het verder, er waren nog meer operaties voor de dokter.Ook de vers geopereerde dieren dienen snel naar de recovery te worden gebracht, wat om begrijpelijke redenen niet op het programma van de rondreis staat.Met Kristin Kiefer aan de leiding begaf de menigte zich in de richting van de examenruimtes.De eerste stap was een CT-scan, die volgens Kristin Kiefer wordt gebruikt om 'botten en tumoren' te onderzoeken.Op de vraag wat een tumor is, legde de ervaren dierenartsassistente dit op een kindvriendelijke manier uit aan de vragensteller.De volgende was de MRI-kamer.'Gids' Kristin Kiefer legt haar jonge bezoekers uit wat de afkorting betekent en wat je ermee kunt ontdekken.Ze was onder de indruk van wat de kinderen al zo veel wisten en hield hun kennis niet tegen."Ik ben eerder naar de menselijke MRI geweest, het is daar behoorlijk luid", zegt Cooper, en hij vraagt ​​of de machine hier op dezelfde manier werkt."Ja, precies hetzelfde.Ook hier mogen de dieren niets van metaal op hun lichaam hebben, dus geen riem met dogtag.Ook wij mensen moeten sieraden, gespen, horloges en andere dingen afdoen voordat we in de onderzoekstrommel worden gereden.Omdat deze dingen magnetisch zijn, zouden ze allemaal aangetrokken worden door het aangedreven apparaat", zegt Kiefer.Ook in de ruimte met het röntgenapparaat konden enkele enthousiaste bezoekers hun eigen ervaringen met gebroken vingers en verstuikte voeten inbrengen.Voordat Kiefer een röntgenfoto op de computer kon laten zien, kwam er een collega binnen met een hond om te onderzoeken.Het laboratorium markeerde het einde van de rondleiding, van waaruit we naar de onderzoeksruimte gingen die was voorbereid door Kristin Kiefer.Tegen de verwachting in was de kamer waarin Kristin Kiefer iets voor de kinderen had klaargemaakt bezet."Er loopt een kat vrij rond", zegt Kristin Kiefer.Zonder verder oponthoud vonden zij en een collega snel een andere onderzoekskamer voor de kat, die – toen terug in de transportkist – van kamer wisselde met de eigenaar.'Ik heb alles voor je klaargezet in deze kamer,' legde ze uit, na de kleine vertraging waarin ze ontdekte dat de broers en zussen Emmi en Cooper twee katten hebben, en af ​​en toe eekhoorns of mollen met hun ouders die ze voeren, meegebracht van hun huis. uitstapjes.'En oma en opa hebben een hond,' vervolgde Cooper.Maike heeft thuis een hamster, maar ze zou graag konijnen in een omheining in de tuin willen hebben."Dit zijn mijn favoriete dieren.Helaas is dat niet mogelijk, omdat de tuin in de volle zon staat.Daar zouden ze worden gegrild”, zei het nieuwe jaar.Iedereen was het erover eens dat ze dat niet wilden.Toen er een vos en een konijn op de onderzoekstafel zaten te wachten op de kinderen, knuffelbeesten natuurlijk, was konijnenfan Maike bijzonder blij.Maar ook de papieren zakjes op de vensterbank wekten de nieuwsgierigheid van de oplettende kleine bezoekers."Hoe weet je dat ze voor jou zijn", hield Kristin Kiefer degenen tegen die naar binnen wilden kijken.Coopers gevatte antwoord dat het toch acht was, maakte haar aan het lachen, maar veranderde niet van gedachten.Ze liet de kinderen rond de onderzoekstafel verzamelen.Emmi, die ooit dierenarts zou willen worden, beantwoordde de vraag van Kiefer over welke dieren hier onderzocht worden: "Alles behalve insecten." Uiteindelijk kwamen ze overeen "huisdier" als term voor honden, katten, hamsters of muizen."Vissen zijn ook huisdieren, maar daar zijn speciale dierenartsen voor", legt Kristin Kiefer uit, zelf moeder van twee kleine dochters.Daarna vroeg de dierenartsassistente aan de kinderen hoe ze de in een hond veranderde vos zouden onderzoeken als hij zei dat hij buikpijn had."De hond kan dat niet zeggen, alleen de eigenaar," riep Emmi uit, voordat ze voorstelde om overal te masseren en als de hond op één plek blaft, dan weet je waar het hem pijn doet.'Je zou ook een röntgenfoto van hem kunnen maken,' opperde Finn.Beide suggesties werden door Kristin Kiefer goed bevonden en zij legde uit: "Ongeacht waarom een ​​dier bij ons komt, het wordt altijd eerst globaal bekeken: er wordt naar hart en longen geluisterd, er wordt gekeken of de oren vuil zijn en de koorts wordt ook gemeten.Dan kijk je in je mondje om te zien of je tanden, tandvlees en tong er goed uitzien.Indien nodig wordt er dan een echo of een röntgenfoto gemaakt.”Vervolgens vroeg ze de kinderen of ze de dieren wilden verbinden, wat met algemene instemming werd begroet.Eerst kreeg de 'hondenvos' een verband van Emmi om zijn buik gewikkeld vanwege buikpijn, het konijntje kreeg er een om Maike's pootje vanwege een breuk.Maar omdat de anderen ook een handje wilden helpen, begon Ava vanwege oorpijn de oren van het konijn te verbinden.Daarna gebeurde het snel achter elkaar totdat beide knuffels op Egyptische mummies leken.De vergelijking leidde tot een algemene uitbarsting van amusement, die Kristin Kiefer kon stoppen met de vraag: "Wil je elkaar verbinden?".De kinderen stonden ook meteen open voor de suggestie.De suggestie van Kiefer om zogenaamde "CoFlex" niet te strak om het eerst aangebrachte gaasverband te binden, werd niet altijd goed ontvangen: "Je moet een vinger tussen de huid en het verband kunnen steken, anders gaan je vingers worden blauw en sterven af”, zegt Kiefers vermaning.Ze bood de ietwat gereserveerde Amy aan haar een verband om te doen, zodat na een tijdje een groepsfoto van de 'ongeluks'-troep kon worden gemaakt.Eindelijk was de 'bezoektijd' voorbij en mochten de kinderen (eindelijk) een tas meenemen.Binnenin zat een chirurgische dop, CoFlex, een spuit (geen naald), slangen en gummies."Ik zal mijn bazen aanraden om je later in dienst te nemen, je wist al zoveel dat ik je niet veel kon vertellen dat was nieuw", zei Kristin Kiefer, die de kinderen nu ook weten is 33 jaar, 10 jaar werkt al in de dierenkliniek en daar op 23-jarige leeftijd begonnen, berekenden ze het zelfverzekerd.We gingen ook terug met Marco Windgasse en de brandweertransporter.Op de site gingen de kinderen in een kring zitten en keken wat er nog meer in hun tassen zat, nu ze uitgegroeid waren tot een groep.“Op de terugweg praat iedereen tegelijk over wat ze hebben meegemaakt.Totaal contrast met de heenreis,' grijnsde hij, terwijl hij Ava herinnerde aan haar stoel, die nog in de bus zat toen ze werd opgehaald.Ze had duidelijk geen haast om zich van de anderen af ​​te scheiden.Sommige ouders stonden nu bij elkaar en praatten omdat de kinderen geen aanstalten maakten om naar huis te gaan.Maar eindelijk kwam er een einde aan de geweldige reis, met een laatste groepsfoto voor het rode busje.E-mailadres wordt niet gepubliceerd.Bewaar mijn naam, e-mailadres en website in deze browser voor de volgende keer dat ik een reactie plaats.Door dit formulier te gebruiken, gaat u akkoord met de opslag en verwerking van uw gegevens (naam, e-mailadres, IP-adres) door deze website.Op reacties zijn de algemene voorwaarden en netiquette voor de commentaarfunctie van toepassing.Opmerkingen zijn alleen toegestaan ​​onder echte namen (voor- en achternaam).Voor meer informatie, zie Privacybeleid, Cookiebeleid en Algemene voorwaarden en Netiquette voor opmerkingen.*© Freelance Journalisten eG |ontwerp en techniek.Implementatie mij content consulting